"شيشه" مواد محركي اعتيادآور و خطرناك است كه به شكل كريستال‌هاي ريز همچون شكراست و براي قاچاق، آن را در ني‌هاي نوشابه جاسازي كرده وسر و ته آن را مي‌بندند.
دكتر سيد"محمدعلي حريرچيان" درمانگر اعتياد مي‌گويد قاچاقچيان و فروشندگان اين مواد ادعا مي‌كنند كه "شيشه" حاوي مرفين نبوده واعتياد آور نيست، اما واقعيت اين است كه شيشه ماده محرك بسياراعتياد آور و خطرناكي است.
دكتر حريرچيان مي‌گويد فردي كه به مصرف شيشه روي مي‌آورد درابتدا علايمي را تجربه مي‌كند كه به طور كاذب براي او جاذبه دارد، اما سپس دچار بي‌خوابي كابوس و كاهش اشتها مي‌شود.
با تداوم مصرف شيشه، تنفس و ضربان قلب افزايش مي‌يابد و فشارخون و دماي بدن بالا مي‌رود. فرد مصرف‌كننده "شيشه" تحريك پذير و پرخاشگر مي‌شود و احتمال دارد به هر خشونتي دست بزند.
اضطراب، گيجي، لرزش اندام‌ها، تشنج و در آخر ايست قلبي و مرگ از جمله عوارض مصرف "شيشه" است.
دكتر سيد"محمدعلي حريرچيان" درمانگر اعتياد مي‌گويد قاچاقچيان و فروشندگان اين مواد ادعا مي‌كنند كه "شيشه" حاوي مرفين نبوده واعتياد آور نيست، اما واقعيت اين است كه شيشه ماده محرك بسياراعتياد آور و خطرناكي است.
دكتر حريرچيان مي‌گويد فردي كه به مصرف شيشه روي مي‌آورد درابتدا علايمي را تجربه مي‌كند كه به طور كاذب براي او جاذبه دارد، اما سپس دچار بي‌خوابي كابوس و كاهش اشتها مي‌شود.
با تداوم مصرف شيشه، تنفس و ضربان قلب افزايش مي‌يابد و فشارخون و دماي بدن بالا مي‌رود. فرد مصرف‌كننده "شيشه" تحريك پذير و پرخاشگر مي‌شود و احتمال دارد به هر خشونتي دست بزند.
اضطراب، گيجي، لرزش اندام‌ها، تشنج و در آخر ايست قلبي و مرگ از جمله عوارض مصرف "شيشه" است.
مصرف مداوم و دراز مدت "شيشه" موجب سوء ظن و توهم، خشونت، كاهش شديد قوه حافظه، توهم‌هاي شنوايي و بينايي شده و افسردگي و جنون آني و بسياري از اختلالات عصبي را به دنبال دارد.
مصرف شيشه ترشح دوپامين، سروتونين و نوراپي‌نفرين را در سيناپس‌هاي عصبي در مغز به شدت افزايش مي‌دهد و به تحريك سلول‌هاي مغز منجر مي‌شود.
مصرف شيشه شخص را در وضعيتي قرار مي‌دهد كه تمايل به درمان ندارد و شايد اين عارضه بدترين تاثير اين مواد محرك بر مغز باشد.
درمان اعتياد به مصرف شيشه همچون ساير مواد مخدر مشكل‌ترين درمان- هاست.
دكتر حريرچيان مي‌گويد: نكته اساسي اين است كه براي درمان اعتياد به مواد مخدري كه مرفين دارند مثل ترياك، كراك وهرويين، داروهايي مثل "متادون" و"بوپره‌نورفين" را تجويز مي‌كنيم امابراي "شيشه" داروي خاصي نداريم.
اين درمانگر اعتياد اضافه كرد دارويي كه خاص درمان "شيشه" باشد در ايران و حتي خارج از كشور نداريم، بلكه داروهايي كه براي درمان شيشه استفاده مي‌شود داروهاي كمكي از جمله ضداضطراب‌ها و ضدافسردگي هاست كه اين داروها در كاهش علايم بيمار موثر هستند.
اين متخصص و درمانگر اعتياد گفت: فروشندگان مواد مخدر با استناد به اين مطلب كه علايم ناشي از محروميت از مصرف شيشه همانند علايم ناشي از محروميت از مرفين نيست، آن را ماده‌اي غيراعتياد آور معرفي مي‌كنند.
دكتر حريرچيان خاطرنشان كرد كه دردهاي عضلاني، شكم درد، اسهال، عطسه، آبريزش بيني، اشك‌ريزش و سيخ شدن موها از جمله علايم محروميت از مواد مخدر همچون ترياك ،شيره، هرويين و "كراك مرسوم در ايران" است.
به گفته حريرچيان، كراكي كه درايران عرضه مي‌شود، هرويين تغليظ شده است و كراك اصلي‌از نوع كشيدني، از كوكايين مشتق مي‌شود و بسيار گران است.
حريرچيان گفت: براي درمان عوارض اعتياد به شيشه براساس مدت و نوع و روش مصرف ممكن است كه فرد نياز به درمان دارويي به شكل بستري شدن يا سرپايي داشته باشد.
بعد از درمان اختلالات روان پزشكي بيمار بايد به وسيله روان پزشك خبره مورد بررسي و درمان قرار گيرد و به دنبال آن يا همزمان آموزش خانواده، آموزش مهارت‌هاي بهبود اوليه و پيشگيري از بازگشت و رفتار درماني برنامه ريزي شود.
دراثر ترك اعتياد به شيشه، فرد دچارافسردگي عصبي، خونسردي و بي‌علاقگي خواب طولاني، به‌هم ريختگي روحي، كمي انرژي و سراسيمگي مي‌شود كه اين علايم به مرور زمان برطرف خواهند شد.
پس از ترك شيشه فرد دچار نوعي ناتواني و درماندگي و اختلال در الگوي خواب و كابوس‌هاي شبانه مي‌شود، تا جايي كه توانايي انجام وظايف و كارهاي روزمره او مختل مي‌گردد اما فرد با مراجعه به پزشك متخصص مي‌تواند به مرور زمان بر اين حالات غلبه كند.
مصرف شيشه ترشح دوپامين، سروتونين و نوراپي‌نفرين را در سيناپس‌هاي عصبي در مغز به شدت افزايش مي‌دهد و به تحريك سلول‌هاي مغز منجر مي‌شود.
مصرف شيشه شخص را در وضعيتي قرار مي‌دهد كه تمايل به درمان ندارد و شايد اين عارضه بدترين تاثير اين مواد محرك بر مغز باشد.
درمان اعتياد به مصرف شيشه همچون ساير مواد مخدر مشكل‌ترين درمان- هاست.
دكتر حريرچيان مي‌گويد: نكته اساسي اين است كه براي درمان اعتياد به مواد مخدري كه مرفين دارند مثل ترياك، كراك وهرويين، داروهايي مثل "متادون" و"بوپره‌نورفين" را تجويز مي‌كنيم امابراي "شيشه" داروي خاصي نداريم.
اين درمانگر اعتياد اضافه كرد دارويي كه خاص درمان "شيشه" باشد در ايران و حتي خارج از كشور نداريم، بلكه داروهايي كه براي درمان شيشه استفاده مي‌شود داروهاي كمكي از جمله ضداضطراب‌ها و ضدافسردگي هاست كه اين داروها در كاهش علايم بيمار موثر هستند.
اين متخصص و درمانگر اعتياد گفت: فروشندگان مواد مخدر با استناد به اين مطلب كه علايم ناشي از محروميت از مصرف شيشه همانند علايم ناشي از محروميت از مرفين نيست، آن را ماده‌اي غيراعتياد آور معرفي مي‌كنند.
دكتر حريرچيان خاطرنشان كرد كه دردهاي عضلاني، شكم درد، اسهال، عطسه، آبريزش بيني، اشك‌ريزش و سيخ شدن موها از جمله علايم محروميت از مواد مخدر همچون ترياك ،شيره، هرويين و "كراك مرسوم در ايران" است.
به گفته حريرچيان، كراكي كه درايران عرضه مي‌شود، هرويين تغليظ شده است و كراك اصلي‌از نوع كشيدني، از كوكايين مشتق مي‌شود و بسيار گران است.
حريرچيان گفت: براي درمان عوارض اعتياد به شيشه براساس مدت و نوع و روش مصرف ممكن است كه فرد نياز به درمان دارويي به شكل بستري شدن يا سرپايي داشته باشد.
بعد از درمان اختلالات روان پزشكي بيمار بايد به وسيله روان پزشك خبره مورد بررسي و درمان قرار گيرد و به دنبال آن يا همزمان آموزش خانواده، آموزش مهارت‌هاي بهبود اوليه و پيشگيري از بازگشت و رفتار درماني برنامه ريزي شود.
دراثر ترك اعتياد به شيشه، فرد دچارافسردگي عصبي، خونسردي و بي‌علاقگي خواب طولاني، به‌هم ريختگي روحي، كمي انرژي و سراسيمگي مي‌شود كه اين علايم به مرور زمان برطرف خواهند شد.
پس از ترك شيشه فرد دچار نوعي ناتواني و درماندگي و اختلال در الگوي خواب و كابوس‌هاي شبانه مي‌شود، تا جايي كه توانايي انجام وظايف و كارهاي روزمره او مختل مي‌گردد اما فرد با مراجعه به پزشك متخصص مي‌تواند به مرور زمان بر اين حالات غلبه كند.
